از هر دری، سخنی!

احتمالاً شما هم به اینکه رسیدگی به خود و خودمراقبتی کار سختی است، اعتراف می‌کنید.

+ فکر نکن به تو حرف جدیدی می‌زنم ها. همان قبلی هاست که بقیه نوشته‌اند.

-می‌دانم گلی. من هم باید بپرسم. می‌گفتی.

مدتی‌ست مشغول خواندن روان‌درمانی اگزیستانسیال یالوم هستم. کتاب قطوری که پایه‌ی تفکرات یالوم را مبسوط در آن می‌خوانیم.

در این پست قصد ندارم این کتاب را معرفی کنم. چرا که هنوز خواندنش را به پایان نرسانده‌ام. چرا که معتقدم کتابی است که باید با طمأنینه و تأمل خوانده شود، نه با سرعت و سراسیمگی. من سعی می‌کنم مثل کتاب درسی بخوانمش، با دقت، و مداد و هایلایت به دست! و از آنجا که تمرکز درست و حسابی ندارم، بسیار آهسته پیش می‌برم.

“برای فرار از تولید، مصرفت را بیشتر نکن.”

 چشمم به این جمله در جمله‌ورزی‌های شاهین کلانتری خورد و بدجوری رفتم تو فکر. این جمله، خودِ من بود!

زیاد پیش می‌آمد که از دیدن انبوه کتاب‌های خریده شده و خوانده نشده‌ام که توی کتابخانه‌های واقعی و الکترونیک انباشته شده بود، احساس عذاب وجدان بگیرم. با این حال در مواجهه با برخی کتاب‌ها نمی‌توانستم جلوی خودم را بگیرم. حس می‌کردم الان لازم است، حس می‌کردم حتما باید بخوانمش، و همین‌گونه هم می‌شد. یعنی می‌گرفتم و جلوتر از صف نخوانده‌ها در پروسه‌ی خوانده شدن قرار می‌گرفت.

کتابخوانی برای من عشق عجیب و غریبی است. آرامش و لذتی که با کتاب و فضای آغشته به کتاب تجربه می‌کنم، به‌سختی می‌توانم جای دیگری پیدا کنم. این البته برای من یک میراث است از پدرم، مادرم، و پدربزرگم. پدر در شکل‌گیری سلیقه کتابخوانی‌ام خیلی نقش داشت.

سلام!

من یه دانشجویِ پزشکیِ درحالِ فارغ التحصیلی ام که اینجا قراره از دغدغه هام بنویسم. چیزایی که بهشون فکر می کنم و برام مهمن!

من کسی نیستم که بخوام چیزی یادت بدم، می نویسم که بیشتر یاد بگیرم و دغدغه هام رو یادم بمونه.

ممنون که می خونی 🙂