کتاب و کتابخوانی

کلمه‌ها زنده‌اند و ادبیات یک گریز است؛ گریزی نه از زندگی، که به سوی آن.

سیریل کانلی – گور ناآرام

«…فلسفه بگو بخند مجالس مهمانی نیست. درباره این است که ما کی هستیم و ازکجا آمده‌ایم. خیال می‌کنی در مدرسه چنین چیزهایی به ما یاد می‌دهند؟»

«این پرسش‌ها پاسخی ندارد.»

«بله ولی در مدرسه به ما حتی یاد نمی‌دهند این چیزها را سوال کنیم!»

دنیای سوفی

“برای فرار از تولید، مصرفت را بیشتر نکن.”

 چشمم به این جمله در جمله‌ورزی‌های شاهین کلانتری خورد و بدجوری رفتم تو فکر. این جمله، خودِ من بود!

زیاد پیش می‌آمد که از دیدن انبوه کتاب‌های خریده شده و خوانده نشده‌ام که توی کتابخانه‌های واقعی و الکترونیک انباشته شده بود، احساس عذاب وجدان بگیرم. با این حال در مواجهه با برخی کتاب‌ها نمی‌توانستم جلوی خودم را بگیرم. حس می‌کردم الان لازم است، حس می‌کردم حتما باید بخوانمش، و همین‌گونه هم می‌شد. یعنی می‌گرفتم و جلوتر از صف نخوانده‌ها در پروسه‌ی خوانده شدن قرار می‌گرفت.

کتابخوانی برای من عشق عجیب و غریبی است. آرامش و لذتی که با کتاب و فضای آغشته به کتاب تجربه می‌کنم، به‌سختی می‌توانم جای دیگری پیدا کنم. این البته برای من یک میراث است از پدرم، مادرم، و پدربزرگم. پدر در شکل‌گیری سلیقه کتابخوانی‌ام خیلی نقش داشت.

سلام!

من یه دانشجویِ پزشکیِ درحالِ فارغ التحصیلی ام که اینجا قراره از دغدغه هام بنویسم. چیزایی که بهشون فکر می کنم و برام مهمن!

من کسی نیستم که بخوام چیزی یادت بدم، می نویسم که بیشتر یاد بگیرم و دغدغه هام رو یادم بمونه.

ممنون که می خونی 🙂